این پروتئین مشهور هم در انواع مختلفی عرضه می شود . کازئین معمولی ( در فرم های مختلف کازئینیت و میسلار ) و کازئین هیدرولیزه . که البته خصوصیات این دو گروه بسیار متفاوت است .
کازئین معمولی گوارش کندی دارد ، مطالعات انجام شده و به چاپ رسیده از تحقیقات تغذیه و ژورنال آمریکایی تغذیه بالینی نشان داده که
مصرف کازئین پس از تمرین می تواند باعث افزایش قدرت و تولید پروتئین در عضلات در طول ۲۴ ساعت بعدی شود
در میان دو نوع ذکر شده ، کازئینیت ارزان تر است و نوع کم کیفیت تری به شمار می آید ولی تقریباً به خوبی در آب حل می شود . بنابر این برای نوشیدنی های پروتئینی انتخاب خوبی است . در مقابل نوع میسلار در مجاورت مایعات به شکل توده درمی آید ، شبیه به پنیر کاتیج و اغلب برای حل کردن آن در مایعات نیاز به مخلوط کن است . به خاطر سرعت گوارش کند ، پروتئین ارزشمندی برای قبل از خواب هم به شمار می آید .
کازئین هیدرولیزه خواصی کاملاً متضاد با کازئین معمولی دارد : سرعت گوارش سریع ، افزایش سریع سطوح آمینو اسیدها در خون و تحریک تولید پروتئین .
پس از پروسه هیدرولیز ، کازئین به طور عمده به دی و تری پپتایدها تجزیه می شود ( زنجیره های کوچک شامل دو یا سه آمینو اسید ) که نسبت به آمینو اسید های مجزا جذب سریعتری دارند
پروتئین تخم مرغ(آلبومین) 